گوا

گوا به‌عنوان کوچک‌ترین ایالت هند مسحورکننده است، جایی که ۱۰۰ کیلومتر خط ساحلی دریای عرب به طور متناوب بین سواحل پوشیده از نخل که میزبان مهمانی‌های افسانه‌ای غروب آفتاب هستند و کلیساهای استعماری پرتغالی (میراث یونسکو)، روستاهای معطر به ادویه، و فرهنگی منحصربه‌فرد و آرام که محصول ۴۵۰ سال حکومت پرتغال است که تنها در سال ۱۹۶۱ به پایان رسید—و باعث می‌شود گوآ کمتر «هندی» و بیشتر «ترکیب گرمسیری» به نظر برسد، جایی که بیف ویندالو و سوسیس خوک در منوها دیده می‌شوند (که در هند با اکثریت هندو نادر است)، کلیساها از معابد بیشترند، و فرهنگ چرت زدن پس از ظهر همچنان پا بر جاست. این ایالت (با جمعیتی حدود ۱.۵ میلیون نفر) به گوا شمالی و گوا جنوبی تقسیم می‌شود که هر یک شخصیت متمایزی دارند: گوا شمالی (انجونا، واگاتور، آرابول، مورجم) با باشگاه‌های ساحلی، مهمانی‌های ترنس، بازارهای دست‌فروشان هیپی و مهمان‌خانه‌های ارزان‌تر، کوله‌گردها، مهمانی‌جوها و مسافران بلندمدت را به خود جذب می‌کند، در حالی که گوای جنوبی (پالولم، آگوندا، پاتنم) سواحل آرام‌تر، استراحتگاه‌های لوکس، فضایی مناسب خانواده و حال و هوای «زندگی آرام» را ارائه می‌دهد. بازار دست‌فروشان چهارشنبه در ساحل آنجونا، در میان ادای احترام به باب مارلی و دکه چای‌فروشی‌ها، همه چیز از جواهرات تبت تا سی‌دی‌های ترنس گوا را می‌فروشد، در حالی که آنجونا و واگاتور میزبان کلوب‌های ساحلی (شیوا ولی، هیل‌تاپ) هستند که مهمانی‌هایی را از سپیده‌دم تا غروب با دی‌جی‌های بین‌المللی که موسیقی‌های سای‌ترنس، تکنو و هاوس پخش می‌کنند، برگزار می‌کنند.

خلیج هلالی ساحل پالولم که با کلبه‌های ساحلی بامبو پوشیده شده است، تصویری کارت‌پستالی ارائه می‌دهد: آب‌های آرام، «مهمانی‌های هدفون خاموش» (محدودیت سر و صدا پس از ساعت ۱۰ شب باعث می‌شود مهمانی‌های ساحلی از هدفون‌های بی‌سیم استفاده کنند)، کایاک‌سواری تا ساحل پروانه‌ها، و شن‌های خلوت‌تر آگوندا در ۱۰ کیلومتری جنوب برای دستیابی به آرامش کامل. گوا قدیم (ولها گوآ، در ۱۰ کیلومتری پاناجی، پایتخت ایالت) شکوه پرتغال در قرون ۱۶ و ۱۷ را حفظ کرده است: کلیسای جامع بوم جیسوس (یونسکو) حاوی آثار مقدس سنت فرانسیس ساویر است، کلیسای جامع سئو بزرگترین کلیسای آسیا است و معماری باروک بازدیدکنندگان را به لیسبون می‌برد. پاناجی (پانجیم) خود با خانه‌های پاستلی پرتغالی در محله فونتیन्हाس، تفرجگاه کنار رودخانه و کافه‌های محله لاتین جذابیت دارد.

صحنه غذا ترکیبی از غذاهای هندی و پرتغالی است: ویندالو (از «وینو دو آهوس»، مرینید شراب و سیر)، خورشت‌های زاکوتی بر پایه نارگیل، دسر لایه‌لایه ببینکا، غذاهای دریایی تازه کبابی‌شده در کپرهای ساحلی (ماهی کینگ‌فیش، میگو، خرچنگ) و فِنی، مشروب تقطیری بادام هندی/نارگیل. مزارع ادویه در مناطق داخلی (منطقه پوندا، تورهای ‎ریال ۶۲۵٬۰۰۰–‎ریال ۸۳۳٬۳۳۳ ) زعفران، وانیل و فلفل را به نمایش می‌گذارند و ناهارهای سنتی گوان را سرو می‌کنند. ورزش‌های آبی فراوان هستند: پاراسیلینگ (‎ریال ۶۲۵٬۰۰۰)، جت‌اسکی (‎ریال ۸۳۳٬۳۳۳)، غواصی اسکوبا (‎ریال ۱٬۶۶۶٬۶۶۷–‎ریال ۳٬۳۳۳٬۳۳۳ جزیره گرانده)، و تورهای تماشای دلفین (‎ریال ۴۱۶٬۶۶۷–‎ریال ۶۲۵٬۰۰۰).

بهترین ماه‌ها (نوامبر تا مارس) هوای خشک و آفتابی (۲۵-۳۲ درجه سانتی‌گراد) را به همراه دارند، که از فصل مونسون (ژوئن تا سپتامبر، باران‌های شدید، تعطیلی سواحل، همه چیز ارزان‌تر اما محدود) و گرمای طاقت‌فرسای پیش از مونسون (آوریل تا مه، ۳۵-۴۰ درجه سانتی‌گراد) اجتناب می‌کند. با قیمت‌های مقرون‌به‌صرفه (کلبه‌های ساحلی ‎ریال ۴۱۶٬۶۶۷–‎ریال ۱٬۲۵۰٬۰۰۰ در شب، شام‌های غذاهای دریایی ‎ریال ۲۰۸٬۳۳۳–‎ریال ۴۱۶٬۶۶۷ ، آبجوها ‎ریال ۸۳٬۳۳۳–‎ریال ۱۲۵٬۰۰۰)، تسلط گسترده به زبان انگلیسی (به دلیل آموزش در دوران پرتغال + گردشگری)، ویزای الکترونیکی برای بسیاری از ملیت‌ها (‎ریال ۴۱۶٬۶۶۷–‎ریال ۳٬۳۳۳٬۳۳۳ بسته به مدت زمان و فصل)، و فضایی منحصربه‌فرد و غیرهندی (خوردن گوشت گاو، بیکینی در سواحل، الکل در همه‌جا—نه هند معمولی)، گوآ یک فرار ساحلی گرمسیری با ادویه هندی اما با آسایش اروپایی-استعماری ارائه می‌دهد.