سن‌خوزه

سان خوزه به‌عنوان پایتخت عملیاتی کاستاریکا عمل می‌کند، جایی که بیشتر مسافران پیش از آنکه به جاذبه‌های واقعی کشور—جریان‌های گدازه‌ای آتشفشان آرنال، زیپ‌لاین‌های جنگل ابری مونته‌وردی، سواحل و حیات‌وحش مانوئل آنتونیو، لاک‌پشت‌های دریایی تورتوگرو یا موج‌سواری‌های اقیانوس آرام در گواناکاسته—گریزند، کمترین زمان را سپری می‌کنند؛ با این حال، این شهر (جمعیت کلان‌شهری ۲٫۲ میلیون نفر) با موزه طلای پیشاکلمبیایی، توقفگاهی خوشایند ارائه می‌دهد. (بیش از ۱۰٬۰۰۰ اثر طلایی، ۱۵ دلار)، فضای داخلی مجلل قرن نوزدهمی تئاتر ملی (Teatro Nacional) (تئاتر اپرا که با بودجه قهوه ساخته شده و با تئاترهای اروپایی رقابت می‌کند، تورهای ۱۰ دلاری)، و دکه‌های شلوغ غذا در مرکادو سنترال (Mercado Central) که کاسادو (غذای معمول ناهار شامل برنج، لوبیا، موز پختنی، سالاد و گوشت به قیمت ۴ تا ۶ دلار) سرو می‌کنند. شهرت کاستاریکا به عنوان «سوئیس آمریکای مرکزی» به دلیل لغو ارتش (در سال ۱۹۴۹)، دموکراسی پایدار، جمعیت تحصیل‌کرده و تأکید بر اکوتوریسم است که پیشگام سفر پایدار بود، پیش از آنکه این موضوع به یک مد تبدیل شود.

عبارت «پورا ویدا» (زندگی خالص) فلسفه کاستاریکا را تعریف می‌کند؛ نگرشی آرام، مثبت و بی‌دغدغه که در زندگی روزمره نفوذ کرده و بازدیدکنندگان مضطرب را در عرض چند روز آرام می‌کند. سن‌خوزه در ارتفاع ۱۱۵۰ متری در دره مرکزی واقع شده و در مقایسه با سواحل مرطوب، آب و هوای معتدلی (۱۵-۲۷ درجه سانتی‌گراد در تمام طول سال) دارد. اکثر مسافران به فرودگاه بین‌المللی لیبرتی ( SJO) پرواز می‌کنند، شاید یک شب در نزدیکی فرودگاه اقامت کنند، سپس با خودروی کرایه‌ای یا شاتل به مقاصد خود می‌روند: آرنال (۳ ساعت به سمت شمال، آتشفشان فعال، چشمه‌های آب گرم، پل‌های معلق)، مونته‌وردِ (۴ ساعت به سمت شمال، جنگل ابری، زیپ‌لاین، پل‌ها، پرندگان کتزال)، مانوئل آنتونیو (۳.۵ ساعت به سمت جنوب، سواحل پارک ملی، میمون‌ها، خفاش‌های تنبل)، سواحل کارائیب (تورهای کانال تورتوگرو، شهر ساحلی راگبی پورتو ویخو)، یا گوآناکاسته اقیانوس آرام (شهرهای موج‌سواری تاماریندو، نوسارا).

تماشای حیات وحش در این کشور فوق‌العاده است: تنبل‌ها، توکان‌ها، طوطی‌های ماکائو سرخ، قورباغه‌های زهرآگین، میمون‌ها (هاولر، عنکبوتی، کاپوچین)، لانه‌گذاری لاک‌پشت‌های دریایی—تورهای با راهنما شانس مشاهده این موجودات را به شدت افزایش می‌دهند. فعالیت‌ها از زیپ‌لاین از میان تاج‌درختان گرفته تا قایق‌رانی در آب‌های خروشان (رودخانه پاکوار)، موج‌سواری در هر دو سواحل، غواصی سطحی و صرفاً استراحت در اقامتگاه‌های جنگل‌های بارانی را شامل می‌شود، جایی که هشدارهای میمون هاولر جایگزین ساعت‌های رادیویی می‌شوند. این کشور تنوع زیستی باورنکردنی را در ۵۱,۰۰۰ کیلومتر مربع (کوچکتر از ویرجینیای غربی) جای داده است—۶ درصد از تنوع زیستی جهان در ۰.۰۳ درصد از سطح زمین، که ۲۵ درصد از آن به عنوان پارک‌ها و ذخایر ملی محافظت می‌شود.

با این حال، کاستاریکا ارزان نیست—زیرساخت‌های گردشگری قیمت‌ها را به سطح نزدیک به قیمت‌های آمریکا افزایش داده است: بودجه روزانه ۸۰-۱۲۰ دلار شامل اقامت، غذا و فعالیت‌ها، با کرایه خودرو روزانه ۴۰-۸۰ دلار و بنزین ۵ دلار برای هر گالن. بسیاری از گردشگران اقامتگاه‌های ساحلی همه‌جانبه یا مهمان‌خانه‌های ماجراجویی (شبی ۱۵۰-۴۰۰ دلار) را با شامل بودن غذا و فعالیت‌ها رزرو می‌کنند. تکلم گسترده به زبان انگلیسی (در بالاترین سطح در آمریکای مرکزی)، پذیرش دلار آمریکا در کنار کولون، جاده‌های عالی (طبق استانداردهای آمریکای مرکزی) و امنیت گردشگران، کاستاریکا را به آسان‌ترین مقصد این منطقه تبدیل می‌کند.

سان خوزه، با عدم نیاز به ویزا برای اکثر ملیت‌ها (برای ۹۰ روز)، وضعیت باثبات کشور و شهرت ایمنی «سوئیس‌گونه»، به عنوان دروازه‌ای به یکی از برترین مقاصد اکوتوریسم جهان عمل می‌کند، جایی که ماجراجویی‌های جنگل‌های بارانی و آرامش ساحل تحت فلسفه «پورا ویدا» در هم آمیخته است.