Goa

Goa urzeka jako najmniejszy stan Indii, gdzie 100 km wybrzeża Morza Arabskiego przeplata się z palmowymi plażami, na których odbywają się legendarne imprezy o zachodzie słońca, portugalskimi kościołami kolonialnymi (dziedzictwo UNESCO), wioskami pachnącymi przyprawami i wyjątkowo zrelaksowaną kulturą ukształtowaną przez 450 lat panowania portugalskiego, które zakończyło się dopiero w 1961 roku — dzięki czemu Goa wydaje się mniej „indyjskie”, a bardziej „tropikalną fuzją”, gdzie w menu pojawiają się wołowina vindaloo i kiełbaski wieprzowe (rzadkość w Indiach, gdzie większość mieszkańców wyznaje hinduizm), kościoły przeważają nad świątyniami, a kultura sjesty nadal trwa. Stan (1,5 mln mieszkańców) dzieli się na północne i południowe Goa, z których każde ma swój niepowtarzalny charakter: Północne Goa (Anjuna, Vagator, Arambol, Morjim) przyciąga backpackerów, imprezowiczów i długoterminowych podróżników klubami plażowymi, imprezami trance, hipisowskimi pchlimi targami i tańszymi pensjonatami, podczas gdy południowe Goa (Palolem, Agonda, Patnem) oferuje spokojniejsze plaże, ekskluzywne kurorty, rodzinną atmosferę i klimat „powolnego życia”. Na środowym pchlim targu na plaży Anjuna można kupić wszystko, od tybetańskiej biżuterii po płyty CD z muzyką goa trance, a wszystko to wśród hołdów dla Boba Marleya i straganów z herbatą chai.

Natomiast w Anjuna i Vagator znajdują się kluby plażowe (Shiva Valley, Hilltop), które organizują imprezy trwające od świtu do zmierzchu, z międzynarodowymi DJ-ami grającymi psytrance, techno i house. Półksiężycowa zatoka plaży Palolem, otoczona bambusowymi chatami, wygląda jak z pocztówki — spokojne wody, „ciche imprezy ze słuchawkami” (ograniczenia hałasu po godz. 22:00 oznaczają, że klubowicze noszą bezprzewodowe słuchawki), spływy kajakowe do plaży Butterfly Beach i mniej zatłoczone piaski Agonda 10 km na południe, gdzie panuje całkowity spokój.

Stare Goa (Velha Goa, 10 km od stolicy Panaji) zachowało portugalską świetność z XVI-XVII wieku: bazylika Bom Jesus (UNESCO) przechowuje relikwie św. Franciszka Ksawerego, katedra Se jest największym kościołem w Azji, a barokowa architektura przenosi was do Lizbony. Samo Panaji (Panjim) urzeka pastelowymi portugalskimi domami w dzielnicy Fontainhas, promenadą nad rzeką i kawiarniami w Dzielnicy Łacińskiej.

Kuchnia stanowi połączenie wpływów indyjskich i portugalskich: vindaloo (od „vinho de alhos”, marynata z wina i czosnku), curry xacuti na bazie kokosa, warstwowy deser bebinca, świeże owoce morza grillowane w przybrzeżnych chatach (ryba kingfish, krewetki, kraby) oraz alkohol feni z orzechów nerkowca i kokosa. Plantacje przypraw w głębi lądu (okolice Ponda, wycieczki 14 €–19 € ) prezentują kardamon, wanilię, pieprz i serwują tradycyjne goańskie lunche. Sporty wodne są bardzo popularne: parasailing (14 €), narty wodne (19 €), nurkowanie (37 €–74 € Grande Island) i wycieczki z obserwacją delfinów (9 €–14 €).

Najlepsze miesiące (listopad-marzec) przynoszą suchą, słoneczną pogodę (25-32°C), pozwalając uniknąć pory monsunowej (czerwiec-wrzesień, ulewne deszcze, zamknięte plaże, wszystko tańsze, ale ograniczone) i brutalnych upałów przed monsunem (kwiecień-maj, 35-40°C). Dzięki przystępnym cenom (domki na plaży 9 €–28 €/noc, kolacje z owocami morza 5 €–9 € piwo 2 €–3 €), powszechnie używanemu językowi angielskiemu (edukacja z czasów portugalskich + turystyka), e-wizom dla wielu narodowości (9 €–74 € w zależności od czasu trwania i sezonu) oraz wyjątkowej atmosferze nieprzypominającej Indii (jedzenie wołowiny, bikini na plażach, alkohol wszędzie — nietypowe dla Indii), Goa oferuje tropikalną ucieczkę na plażę z indyjską przyprawą, ale europejską kolonialną swobodą.