آدیس آبابا

VOAآدیس آبابا به‌عنوان پایتخت دیپلماتیک آفریقا در ارتفاع ۲۳۵۵ متری گسترده شده است، جایی که مقر اتحادیه آفریقا بر شهری که هرگز مستعمره نشد (به جز اشغال کوتاه‌مدت ایتالیا در سال‌های ۱۹۳۶–۱۹۴۱) چیره شده و فرهنگ منحصربه‌فرد اتیوپی را که شامل ۳۰۰۰ سال تاریخ مستند، مسیحیت ارتدکس از سال ۳۳۰ میلادی و خط باستانی گیز که هنوز در آیین‌های مذهبی استفاده می‌شود، حفظ کرده است. «گل جدید» (آدیس آبابا به زبان آمراری، تأسیس در ۱۸۸۶) میزبان ۵ میلیون نفر و گنجینه‌های اتیوپی است: موزه ملی «لوسی» (آسترالوپیتکوس آفارنسس، ۳.۲ میلیون سال قدمت—یکی از قدیمی‌ترین نیاکان بشر) را به نمایش می‌گذارد، بلیط ورودی برای خارجی‌ها حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ بیر / تقریباً ‎ریال ۸۳٬۳۳۳–‎ریال ۱۶۶٬۶۶۷ است، کلیسای جامع تثلیث قبر امپراتور هایله سلاسی و شیشه‌های رنگی خیره‌کننده‌ای دارد و مرکاتو—بزرگترین بازار روباز آفریقا—به صورت شلوغ و درهم‌وبرهم در کیلومترها مربع گسترده شده و همه چیز از ادویه‌جات گرفته تا دام در آن به فروش می‌رسد (با راهنما بروید، مراقب وسایل خود باشید). فرهنگ ارتدکس اتیوپی در زندگی روزمره نفوذ دارد: کلیساها برای مراسم یکشنبه لبریز از جمعیت می‌شوند، روزهای روزه (چهارشنبه‌ها و جمعه‌ها به‌علاوه بیش از ۲۵۰ روزه سالانه) به این معناست که غذای گیاهی بر منوها غالب است، و مراسم قهوه—آیین‌های مفصل دو ساعته که شامل بو دادن، آسیاب کردن و دم کردن قهوه سه بار به همراه سوزاندن عود است—در رستوران‌ها و خانه‌ها برگزار می‌شود (اتیوپی زادگاه قهوه است، «بونا» به زبان آمهاریایی به معنای قهوه است).

با این حال، آدیس عمدتاً به عنوان دروازه‌ای به سوی ارتفاعات خیره‌کننده اتیوپی عمل می‌کند: کلیساهای صخره‌ای قرن دوازدهمی لالیبلا که کاملاً از سنگ بستر کنده شده‌اند (یونسکو، پرواز داخلی ۱ ساعته، سفر رفت و برگشت ‎ریال ۷٬۵۰۰٬۰۰۰–‎ریال ۱۰٬۴۱۶٬۶۶۷ )، پرتگاه‌های چشمگیر و میمون‌های گِلادا (بهشت کوهنوردی) کوه‌های سیمین، دریاچه‌های گوگردی و استخرهای گدازه‌ای دناکیل (داغ‌ترین نقطه زمین)، و اوبلیسک‌های باستانی آکسوم که نشانگر پایتخت سابق امپراتوری هستند. شگفتی‌های فرهنگ غذایی: اینجرا (نان مسطح مخمری اسفنجی) هم به عنوان بشقاب و هم ابزار غذاخوری برای ووت (خورش‌های تند—دورو ووت مرغ، غذای ملی است) عمل می‌کند و با دست خورده می‌شود و تکه‌های مشترک را با دست می‌چینند. فرهنگ قهوه وسواس‌گونه است—سه دور قهوه (آبول، تون، برکه) در مراسمی سرو می‌شود که یک آیین اجتماعی است نه رفع خستگی با کافئین.

تِج (شراب عسل) در مهمانی‌های سنتی همراه غذاست. این شهر با ترافیک سنگین، ارتفاع (۲۳۵۵ متر—روز اول با آرامش رفتار کنید) و فقر که در همه‌جا به چشم می‌خورد، چالش‌برانگیز است، اما در عوض به مسافران کنجکاو مکان‌های موسیقی را هدیه می‌دهد که در آن رقص سنتی شانه‌ای (اسکیستا) با جاز ترکیب می‌شود، موزه‌های تاریخی که تنها کشور آفریقا را که هرگز مستعمره نشد (به جز اشغال کوتاه‌مدت ایتالیا در سال‌های ۱۹۳۶-۱۹۴۱) توضیح می‌دهند، و جنگل‌های اکالیپتوس کوهستان انتوتو که بر شهر پهناور مشرف‌اند. زمان‌بندی به شکلی منحصربه‌فرد عمل می‌کند: تقویم اتیوپیایی ۷ تا ۸ سال از تقویم گریگوری عقب است (در حال حاضر حدوداً سال ۲۰۱۶ اتیوپیایی است) و ساعت دوازده‌ساعته از طلوع آفتاب آغاز می‌شود (ساعت ۱ = ۷ صبح!)—همیشه زمان‌بندی را مشخص کنید.

اکنون اکثر بازدیدکنندگان از ویزای الکترونیکی (حدوداً ‎ریال ۲٬۱۶۶٬۶۶۷ برای ۳۰ روز) استفاده می‌کنند که آسان‌تر از صف‌کشیدن برای ویزای هنگام ورود است؛ برخی ملیت‌ها هنوز واجد شرایط دریافت ویزای هنگام ورود هستند، بنابراین قوانین فعلی مربوط به گذرنامه خود را بررسی کنید. ارز بیری اتیوپی (اقتصادی مبتنی بر پول نقد)، انگلیسی محدود خارج از حوزه گردشگری و قیمت‌های مقرون‌به‌صرفه (وعده‌های غذایی ‎ریال ۸۳٬۳۳۳–‎ریال ۲۰۸٬۳۳۳ هتل‌ها ‎ریال ۸۳۳٬۳۳۳–‎ریال ۲٬۵۰۰٬۰۰۰) آدیس آبابا را به تجربه‌ای اصیل اتیوپیایی تبدیل می‌کند—دروازه‌ای شلوغ، باستانی و جذاب به سوی منحصربه‌فردترین کشور آفریقا.